Spiel 2018: Een terugblik door Bob Schubert
Woensdag – De persdag
Voor mij begint Spiel altijd op de woensdag, waar ik dankzij een perskaart één dag eerder toegang heb tot de beurs en de speciaal voor de pers & de media georganiseerde presentaties mag meemaken. Dat wil helaas niet zeggen dat je kunt uitslapen: De persconferentie begint om 10:30 uur, dus je wilt graag ruim op tijd binnen zijn, met een flink marge voor de mogelijke files onderweg.
De persconferentie is elk jaar meer van hetzelfde. 
De nieuwe promo-film van Spiel wordt getoond en enkele sprekers vertellen over de stand van zaken in spelend Duitsland – en van Spiel natuurlijk. Er waren weer nóg meer stands, nóg meer hallen en nóg meer nieuwe publicaties (1400!). Het enige ludieke element was dat grote organisator Dominique Metzler haar lachen niet meer kon inhouden bij de uitleg over enkele poep- en plas spellen voor kinderen en haar stem even kwijt raakte.
Als alle nuttige en minder nuttige vragen zijn gesteld, stroomt de zaal snel leeg en gaat iedereen naar de speciale hal onder het beurscomplex voor de ‘Neuheitenschau’. In deze speciale extra hal probeert elke grote en kleine uitgever in spellenland op te vallen en de aandacht te trekken met mooi aangeklede tafels en gekostumeerde figuranten in de stands.
Na de Neuheitenschau maak ik altijd een ‘loopje’ over de beurs en klets wat met bekende handelaren, die op die dag wèl tijd voor een praatje hebben. Niet iedereen natuurlijk, want de organisatiegraad van de handelaren en uitgevers verschilt nogal. Waar de één ontspannen de laatste spellen netjes recht trekt, is de ander nog wanhopig bezig om zijn stand op te bouwen terwijl hij de heftrucks met spellen ontwijkt die zich overal een weg door het gewoel banen.
De persdag wordt traditioneel afgesloten met de uitreiking van de Deutsche Spielepreis. Minder commercieel dan het Spiel des Jahres is de Spielepreis voor auteurs en uitgevers veel meer een bewijs van kwaliteit en waardering – met stralende prijswinnaars op het podium tot gevolg.
Donderdag – de poorten gaan open
Op donderdag begon de ‘echte’ beurs. Er stonden weer grote drommen mensen voor de deuren en de kassa’s – althans voor de oost- en west ingang. Slechts weinige gelukkigen hadden op tijd opgemerkt dat er dit jaar voor het eerst ook een zuidingang was waar je bijna meteen door kon lopen. Hoe dan ook, al snel stroomden de bezoekers binnen en stortten zich op de demo-tafels of besprongen de stands met de kickstarters en vooruitbestellingen. Bij Queen Games met zijn riante stands kon je nog wel eens een plaatsje voor een spel veroveren, maar wie tijdens de beurs bijvoorbeeld Blackout Honkong van Eggert/Plan B Games wilde uitproberen had meer kans in de Postcodeloterij.
Wie aan het gewoel van Hal 1-2-3 wilde ontsnappen, kon de kinderspeelplaats annex vreetgang Galleria oversteken en Hal 4-5-6 verkennen. 
Hier was ook de Comic-beurs gevestigd en domineerden de fantasy-stands de gangen. In deze hallen kwam je ook vele één-man uitgevers of beginnende firma’s met hun eerste producten tegen. Die schieten je regelmatig aan om de aandacht op hun product te vestigen. Ook hier is de kwaliteit sterk verschillend. De meeste spellen zien er tegenwoordig prachtig uit, maar de speelbaarheid laat soms te wensen over. Toch is het best aandoenlijk, hoe sommige auteurs/uitgevers hun product met enthousiasme en overtuiging aanprijzen. Daarbij vergeten ze regelmatig, dat de vele extra’s die zij er in hebben gestopt, het spel maar al te vaak alleen maar langer maken – en spellen van 2-4 uur zijn tegenwoordig niet geliefd. Het hierbij afgebeelde spel ‘Stressbotics’ is daar een mooi voorbeeld van
Verder valt het op dat er steeds meer landen op Spiel vertegenwoordigd zijn. Bijna elk Oost-Europees land is inmiddels vertegenwoordigd en ook de Aziaten zijn in opkomst. Sommige landen zoals Indonesië hadden zelfs een (gesubsidieerd) speeleiland waarin de verschillende speelproducten van hun land werden voorgesteld.
Elk jaar wordt Spiel een beetje groter; dit jaar was ook de (net nieuw verbouwde) Hal 6 van de partij. Helaas voor de handelaren aldaar was de ligging van Hal 6 een beetje ‘achter in de hoek’, zodat ze het bepaaldelijk niet moesten hebben van toevallige passanten. Een verbeterpuntje voor volgend jaar. 
Wie voor de koopjes kwam, moest echter terug in Hal 1-2-3, want daar waren de meeste handelaren. Voor de speciale Verkoopstand van Asmodee stond standaard een rij tot sint Juttemis en bij prijsvechter Spiele Offensive kon je vanwege de dubbele stand aan weerszijden van de gang over de hoofden lopen. Als je daar met een rugzak of karretje doorheen wilde, kon je echt vrienden maken.
In de eerste 3 hallen bleef het druk tot aan het einde van de dag. Toen om 19:00 de deuren dicht gingen, moesten sommige spelers nog met zachte aandrang van de tafels worden verwijderd.
Vrijdag en zaterdag – de drukte slaat toe
Vrijdag is normaliter de rustigste dag van de beurs. De premium jagers van de donderdag zijn alweer naar huis en de werkende ouders met kinderen komen pas zaterdag. Nou, dit jaar ging die rekening niet op. Of het nu door de herfstvakantie kwam of iets anders; op de vrijdag was het nog drukker dan donderdag. Met meer geluk dan wijsheid kon ik bij Pegasus nog de Azul nakomeling ‘Stained Glass of Sintra’ en het nieuwe Reef uitproberen. Beiden zijn prima bevallen, maar de speciale “Messepreis” van respectievelijk bijna 50 en 40 euro stond me nogal tegen. Laten we hopen dat die prijzen binnenkort nog wat omlaag gaan, al heb ik weinig hoop. 
De laatste jaren gaan de prijzen steeds verder omhoog. Onder de 30 euro is er haast geen bordspel meer te kopen. Geen nieuwe althans, want een jaar later kan de prijs opeens 20 euro zakken. En daarmee zijn we weer bij de koopjesjagers van Hal 1-2-3….
’s Middags was ik in de gelegenheid om 2 nieuwe spellen van Stefan Feld (bekend van o.a. Brugge, Merlin en Burgen von Burgund) uit te proberen. Carpe Diem bleek een leuk bouwspel met een zeer lage geluksfactor en heb ik meteen aangeschaft. Forum Trajanum kon ik (mede door de slechte uitleg) niet meteen doorgronden en zat vol met in mijn ogen ingewikkelde bonussen. Even afwachten en nog eens goed spelen – voorlopig nog geen extra belasting voor mijn portemonnee.
Zaterdag was weer de gebruikelijk crowd-surf dag, al was het verschil met de vrijdag niet eens zo groot. Tijd voor de laatste inkoopjes en een goede planning, want bepaalde hallen wilde je niet onnodig twee keer doorheen. Om 14:00 uur nog even een traditionele bratwurst gescoord in Hal 6 (nog steeds de rustigste van allemaal) en daarna met de (over)vol gepakte auto naar huis.
Spiel 2018 zit er weer op!
