SPIEL 2019

Twee weken na de afloop van SPIEL is de Essen-koorts weer gezakt en wordt het tijd voor een kleine beschouwing.

In 2019 werden weer alle records gebroken bij werelds grootste spellenbeurs: nòg meer oppervlakte, nòg meer aanbieders, nòg meer bezoekers (209.000 dit jaar), nòg meer nieuwe spellen…. Gelukkig werden door de hernieuwde opening van ‘Eingang Ost’ en de extra hal de bezoekers beter verdeeld, zodat het crowdsurfen zich beperkte tot de stands met vele nieuwe spellen (Pegasus), goodies (Schwerkraft) en prijsvechters. Bij de laatste categorie spande de Spiele Offensive weer de kroon met 2 grote stands aan weerszijden van het gangpad. Mensenkluwens van een iets andere aard vond je bij de Game Brewer, die zijn naam eer aandeed met een zeer populaire tapinstallatie.

Ook op andere gebieden had SPIEL meer te bieden dan in de voorgaande jaren. Zo was er een zeer geslaagd event waarin spellen als educatiemiddel centraal stonden, kon je verrassingspakketten met spellen kopen voor een goed doel en was er een druk bezochte ‘meet & greet’ met populaire bloggers en vloggers in de spellenwereld. De uitreiking van de Deutsche Spielepreis (de 1e prijs was voor Flügelschlag, oftewel Wingspan) moest één avond opschuiven voor de eerste “SPIEL-Preview-Night”, waarin liefhebbers vertegenwoordigers van de spellenbranche tot na middernacht spellen konden spelen – met deskundige uitleg van de uitgeverijen. Allemaal zeer geslaagde initiatieven, al was er bij de uitleg en de catering van de SPIEL-Preview-Night nog flink ruimte voor verbetering.

SPIEL is inmiddels zo groot dat ik er ook in 3 dagen niet in slaag om alle hallen en gangen systematisch te ‘onderzoeken’ en (nog minder) de interessante spellen uit te testen. Zelf had ik goede ervaringen met ERA (een roll&build spel van Eggert) en Rune Stones van Queen Games. En hoewel ik eigenlijk geen liefhebber van participatiespellen ben, raad ik ook ‘Die Crew’ aan, een slagen-spel waarin je steeds nieuwe opdrachten krijgt wie welke slagen in welke volgorde krijgen moet. Volgens insiders waren ‘Carnival of Monsters (Amigo) en Carthgraphers (Pegasus) abolute aanraders, dus die heb voor alle zekerheid blindelings aangeschaft. Daar heb ik geen spijt van gehad: Carnival of Monsters is een vlot spelend drafting spel van de hand van Richard Garfield, waarbij concurrerende fantasy-grootwildjagers elkaar de loef afsteken voor de mooiste trofeeënkam…., eh, dierentuin. Cartographers is een draw & write spel (geen dobbelstenen maar kaarten) voor 2 tot 100(!) spelers, waarin je steeds wisselende gebouwen en terreinen op je eigen kaart intekent en daarmee steeds wisselende bonussen binnen haalt. Wordt er een (negatieve) monsterkaart gedraaid, mag je het monster bij je linker of rechter buurman intekenen, wat voor de nodige interactie zorgt.

Niet alle aanbevelingen leidden tot aankopen, want de exclusieve beursprijs (‘Messepreis’) die bij sommige nieuwe spellen werd gehanteerd, schrok mij vaak behoorlijk af. Dus jammer, Azul Summer Pavilion (het 3e deel in de reeks), Rune Stones of Cooper Island, ik wacht wel tot ik jullie later betaalbaar kan aanschaffen. In de top 3 van de bij veelspelers bekende ‘Fairplay-Liste’ stond tot mijn verrassing ook Marco Polo II, een sterk bewerkte en verbeterde uitvoering van het spel uit 2015, maar die wil ik toch echt eerst eens spelen voordat ik een 2e spel hiervan koop. Niet dat ik consequent ben hierin, want het derde deel van de Century spellen, ‘New World’ heb ik weer blindelings aangeschaft. Ach ja, het speelvlees is zwak.

Mogelijkheden om geld uit te geven op SPIEL, zijn er genoeg. De live-rollenspelers konden uitgebreid sneupen in het aanbod aan kleding en wapens en zeker in Hal 6 bij de Comecon was merchandising troef. Als bordspeler kun je natuurlijk ook nog een luxe inlay voor je spel kopen, waar alles precies in past. Of een exclusieve speltafel, in hoogte verstelbaar en met indirecte verlichting voor de luttele prijs van 8000 euri (echt waar). En het aanbod voor de innerlijke mens wordt elk jaar breder: van veganistische salades via pulled pork tot ‘perverse’ frieten.

Wat bleef na 4 dagen SPIEL, waren (afgezien van vermoeide voeten en een lege portemonnee) ontelbare indrukken en momentopnames, die ik in de komende beelden probeer weer te geven.