Pokémon Regional toernooi in Bochum

Bauke heeft de smaak te pakken als het om Pokémon toernooien gaat….
Na Keulen vertelt hij nu van zijn belevenissen tijdens de ‘Regional’  in het Duitse Bochum:

Op 11 januari stond de Regional van Bochum op het programma.
Door mijn goede prestatie in Keulen en het bijbehorende gezellige weekend hadden we al vrij snel besloten dat we ook aan de deze Regional wilden deelnemen. (voor de aardrijkskundigen: Bochum is een stad vlakbij Essen in het Duitse Ruhrgebied, niet zover van Keulen)
Ik zou weer met het ‘Arhem groepje’ van de vorige keer meegaan, maar omdat de meesten niet in Arnhem wonen, zal ik ze vanaf nu het Gelderland groepje noemen. Da’s meer toepasselijk.

Dit keer gingen we met z’n vieren in hetzelfde hotel. 3 Anderen reisden wel met ons mee, maar verbleven in een ander hotel.
Op vrijdag 11 januari verzamelden we ons op station Arnhem Centraal. We gingen dit keer met de trein. Na een lange reis arriveerden we in ons hotel. Dit keer hadden we besloten om een Hotel vlak naast de toernooilocatie te nemen. Dit was wel iets duurder maar ook luxer en wel zo gemakkelijk. Het stond ook nog eens vlak naast het voetbalstadion van VfB Bochum. (waar Gert-Jan Verbeek nog trainer is geweest).
Na het inchecken bezochten we een supermarkt, gingen avondeten en keerden terug naar ons hotel om nog een aantal oefenpotjes te spelen..

Na mijn prestatie in Keulen had ik door omstandigheden niet heel goed meer gepresteerd. Ik was er dus wel op gebrand om in ieder geval iets nieuws te proberen en een degelijke prestatie neer te zetten. Na het oefenen heb ik nog een zestal kaarten veranderd omdat ik het gevoel had dat het anders niet goed zou gaan.

Eindelijk was het dan 11 januari! Na een onrustige nacht konden we beginnen. Omdat ons hotel zo dicht bij de toernooi locatie stond, hoefden we pas 8:00 uit bed. We deden het rustig aan, want de eerste ronde zou om 9:30 beginnen. Bij de ingang van het toernooi bleek een strenge controle op het meebrengen van drinken. We mochten blijkbaar geen grote flessen meenemen. Dit zorgde voor een lange rij. Hierdoor begon de eerste ronde wat later dan gepland.

Het toernooi had 662 masters. Dat betekende 9 rondes best of 3 van 50 minuten. Dit was wel te verwachten. Wel iets minder spelers dan in Keulen. De eerste 2 rondes verloor ik keihard. In de 2e ronde zelfs tegen een deck waartegen ik normaal favoriet zou moeten zijn. Toen wist ik dat ik het deck te weinig getest had en nog niet een optimale lijst had. Ik wist eigenlijk toen al dat het me niet zou lukken om mijn goede prestatie van Keulen te herhalen, hoewel ik pas in ronde 5 werd uitgeschakeld. Ik besloot daarom vooral te genieten van het toernooi en de anderen aan te moedigen. Het is veel relaxter aan de ‘loser tafels’ dan aan de top tafels dus ik genoot er enorm van nu de spanning en druk weg was. Ik had ook meer tijd om de anderen van ons groepje aan te moedigen en hun verhalen aan te horen. Vooral Daniel en Hans gingen erg goed, hoewel ik Hans ook een paar keer gefrustreerd zag weglopen alsof hij dik verloren had. Na een tijdje kwam Hans weer terug en bleek dat hij toch wel gewonnen had.

Na 8 rondes moesten Hans en Daniel nog 1 partij winnen om dag 2 te halen. Zelfs bij een nederlaag was Hans zeker van een plek in de top 128; bij Daniel was dat onzeker.
Ikzelf had een vrij makkelijke ronde. (en ging uiteindelijk 3-5-1) En daarna zat ik vol spanning te wachten op de anderen. Hans had verloren maar hij was blij met zijn top 128 plek dus hij baalde niet enorm. Daniel liet ons vol spanning wachten maar uiteindelijk kwam hij teleurgesteld terug; voor hem zou het nu spannend worden of hij nog de top 128 had gehaald of niet…

We waren moe en hongerig, dus besloten we niet in de zaal te blijven wachten totdat iedereen klaar was en de stand zou worden opgemaakt. 1 van ons was zelf zo moe dat hij naar het Hotel ging. We gingen op zoek naar wat te eten. We bezochten verschillende locaties maar het was overal in de buurt ontzettend druk, dus uiteindelijk kozen we ervoor om in het Hotel van de anderen te eten. Het was tegen 22:00 dat we eindelijk konden eten. Ikzelf had wel zin in steak dus ik besloot dan te bestellen. Ik had echter geen idee of ik nou rare, medium of well done zou moeten doen. Dus ik vroeg het aan Jelco (hij heeft een bijbaan als slager dus verstand van vlees) en die zei: Je moet het zelf weten, maar als je voor ‘well done’ kiest dan praat ik niet meer met je. Omdat ik wist dat hij z’n belofte niet zou waarmaken, besloot ik natuurlijk om voor ‘well done’ te gaan. Dat werd me niet in dank afgenomen door Jelco en de rest, maar ik heb me kostelijk vermaakt 🙂

Toen kwam er een bericht van Brennan op de Facebook pagina van Daniel dat hij 128ste was geworden. Hij kon het eerst niet geloven en wou nog bewijs maar toen dat kwam drong het ook tot hem door. Het scheelde 0,07% met de nummer 129, echt op het randje dus! Ik was super blij voor hem en ook voor Hans: ze hadden beiden een top prestatie geleverd! Top 128 op zo’n toernooi is iets om trots op te zijn, dus dat hebben we wel even gevierd. Het was ontzettend laat toen we terug gingen naar ons Hotel. Ik besloot toen om op het side event van zondag niet hetzelfde deck te spelen als tijdens de zaterdag. Ik ging weer met mijn oude vertrouwde Lickilicky spelen.

Door gebrek aan slaap ging het bij mij helemaal niet goed qua prestaties zondag, maar de bijbehorende verhalen zijn nog leuk om te delen:
In de eerst ronde speelde ik tegen iemand uit een land dat werd afgekort met SI. Ik had echter geen idee welk land dat was, dus ik vroeg het aan mijn tegenstander en het bleek iemand uit Slovenië te zijn. Ik wist niet dat daar ook Pokémon spelers vandaan kwamen en ik had nog nooit tegen een Sloveen gespeeld. Ik zei hem dat en hij gaf aan dat hij de enige Sloveen daar was. Na mijn nederlaag tegen hem ben ik in de pairings gaan kijken en vond ik nog iemand met de landcode SI. Ik ging vervolgens terug naar mijn Sloveense tegenstander en vertelde hem dat. Hij was stomverbaasd en verwachtte eigenlijk dat het iemand uit Slowakije was die zijn land verkeerd had ingevuld. Toen heb ik hem toch maar overtuigd om diegene op te zoeken en hij beloofde mij dat hij dat zou doen. Helaas weet ik niet hoe dit verhaal is afgelopen want ik heb hem daarna niet meer gezien. Ik hoop hem in april in Berlijn tegen te komen….
In ronde 2 speelde ik tegen een Pool. Ik had nog nooit van een Pool gewonnen en dat zei ik tegen hem. Hij voelde ineens een druk, omdat hij van zichzelf vond dat hij niet de beste Pool was. Dat vond ik wel grappig. Hij won uiteindelijk wel van mij en ook in ronde 5 verloor ik van een Pool. Mijn eerste overwinning tegen een Pool moet dus nog even op zich laten wachten…
In ronde 4 speelde ik tegen een Duitser en wij hadden op dat moment allebei 3 nederlagen gepakt.
Hij ging tegenover mij zitten, keek me aan en zei: “I’m probably gonna lose.” Dus ik zei: “You don’t know me or my deck and you never played against me! You’ll need more confidence!” Deze game werd uiteindelijk super spannend maar iets over de helft nam ik heel groot (waarschijnlijk onnodig) risico en dat pakte totaal verkeerd uit voor mij. Hierdoor kon hij de zege pakken, en kreeg toch een nog een beetje meer confidence.
In ronde 7 speelde ik tegen een Brit. Hij pakte een gigantische voorsprong, maar ik kon de beurt voordat ik zou verliezen een Braixen & Charizard GX die hij zonder nadenken op de bank had gelegd naar voren halen met mijn Ninetales. Hierdoor zat hij vast en kon ik met Mew langzaam zijn Mewtwo en Mew GX op de bank aanvallen. Hij bleef maar vastzitten en schakelde zijn eerste Mewtwo en Mew GX uit en was al goed op weg met de tweede. Ik had nog 1 beurt nodig toen hij uiteindelijk zijn laatste energie vond en de overwinning naar zich toe kon trekken.

Voor mijn terugreis had ik nog een meevaller: een man uit Apeldoorn die met vrouw en dochters ook naar het toernooi was gekomen, had een plekje over in zijn auto en bood mij een lift aan naar station Apeldoorn. Na overleg met ons Gelderland groepje, nam ik dat dankbaar aan. Dit bracht me natuurlijk een stuk sneller thuis dan met de trein.

Het was een mooi en bijzonder weekend. Ik was enorm blij voor Hans en Daniel met hun prestaties en vond het ook niet erg dat ik de drukte en spanning aan de top tafels had gemist. Tenslotte had ik daardoor een hele reeks interessante mensen ontmoet aan de ‘loser’ tafels. Dit gaf het toernooi een heel ander gevoel dan in Keulen en maakte me super blij dat ik erheen was gegaan. Ik kijk nu alweer uit naar het volgende grote toernooi maar natuurlijk ook naar de kleinere.